Máster Jon Huerga en Llanillo

A pasada fin de semana, os dias 4 e 5 de Marzo, como cada ano acudimos ao Master de Jon Huerga que se celebrou en Lago de Llanillo, provincia de Burgos. Á devandita competición presentáronse 27 parellas entre as cales estaban a maioría das mellores canas de panorama español. Como de costume, fixemos dupla o meu compañeiro, amigo e mestre Jordi Oliveras e eu, para tentar revalidar o título conseguido o pasado ano.

O estado do lago era diferente ao que nos ten afeitos Llanillo por estas datas, pois a seca sufrida este​ ano nesta rexión, facía que o lago lucise un aspecto irrecoñecible, cun par de metros menos de auga e por conseguinte, bastante menos superficie do habitual. Aínda así, o suficiente para asegurar un campionato competitivo e divertido.

As mangas comezaron ás 9 da mañá, cunha temperatura moi fría e un vento que facía que agarrar o cañero de aluminio fose unha verdadeira tortura na camiñada cara aos tramos. Como sempre Llanillo non decepcionaba e os peixes, todos de bo tamaño, ían saíndo por case todas as zonas do lago, cousa que non se ía a manter durante todo o campionato, xa que debido a que se auguraba que algúns tramos ían estar complicados polo baixo nivel de auga, outros tramos estaban demasiado apertados, o que provocaba que a presión de pesca nesa zona fose maior.

A pasada fin de semana, os dias 4 e 5 de Marzo, como cada ano acudimos ao Master de Jon Huerga que se celebrou en Lago de Llanillo, provincia de Burgos. Á devandita competición presentáronse 27 parellas entre as cales estaban a maioría das mellores canas de panorama español. Como de costume, fixemos dupla o meu compañeiro, amigo e mestre Jordi Oliveras e eu, para tentar revalidar o título conseguido o pasado ano.

O estado do lago era diferente ao que nos ten afeitos Llanillo por estas datas, pois a seca sufrida este​ ano nesta rexión, facía que o lago lucise un aspecto irrecoñecible, cun par de metros menos de auga e por conseguinte, bastante menos superficie do habitual. Aínda así, o suficiente para asegurar un campionato competitivo e divertido.

As mangas comezaron ás 9 da mañá, cunha temperatura moi fría e un vento que facía que agarrar o cañero de aluminio fose unha verdadeira tortura na camiñada cara aos tramos. Como sempre Llanillo non decepcionaba e os peixes, todos de bo tamaño, ían saíndo por case todas as zonas do lago, cousa que non se ía a manter durante todo o campionato, xa que debido a que se auguraba que algúns tramos ían estar complicados polo baixo nivel de auga, outros tramos estaban demasiado apertados, o que provocaba que a presión de pesca nesa zona fose maior.